นั่งดูโน๊ตข้อความเก่า ๆ ในไลน์กลุ่มเพื่อนศิษย์เก่า ประชาสัมพันธ์ โรงเรียนควนกาหลงวิทยาคม "นิคมวัฒนา" มีภาพหนึ่งที่ดูแล้ว โครตย้อนนึกถึงวันเก่า ๆ ครับ ซึ่งลำบากสาหัสสากรรจ์มาก
ภาพรถสองแถวจอดหน้าโรงเรียน มีคนนั่งเต็มรถ และเต็มหลังคา ถ้าเป็นผู้ชาย ก็ต้องขึ้นหลังคา ไม่ก็โหนท้ายรถไป สมัยนั้นทางยังกะโลกพระจันทร์ เส้นทางไปมาโรงเรียน สนามแข่งรถวิบากชัด ๆ วันธรรมดาฟ้าแจ้งก็ลำบากกะฝุ่นฟุ้งแทบมองไม่เห็นคน สาว ๆ มักจะซื้อเสื้อตัวใหญ่ ๆ แขนยาวจากหลาดนัดซอย 10 ช่วงเช้าวันศุกร์ มาเป็นเสื้อเจ็กเก็ตกันฝุ่น ส่วนวันฝนตก ก็ต้องเบียดเสียดยัดเยียดเหมือนปลากระป๋อง เพราะหลังคาก็นั่งไม่ได้ ห้อยท้ายก็ได้น้อย แถมรถก็วิ่งน้อยอีก ซึ่งทุกครั้งที่ฝนตก ไม่เปียกก็เอือดเพื่อให้ได้มาโรงเรียน
บางวันเจอรถว่าง ได้นั่งสบาย ๆ และวันไหนโชคดีสุด ๆ ในนั่งหน้า แล้วเปิดแอร์ด้วย มันคือที่สุดของที่สุดในยุคนั้น จำราคาค่ารถได้ไม่แม่น ไม่แน่ใจ 2 บาท 3 บาท น่าจะราว ๆ นี้
นั่งสองแถว ก็ใช่ว่าจะลงหน้าบ้านเหมือนคนอื่นเขา ต้องลงตรงปากทางเข้าหมู่บ้าน เดินถนนดินแดงเงียบเหงาวังเวงไร้บ้านคนไปอีก 2 กิโล ตอนหลังโชคดีหน่อย มีจักรยานของน้ามาให้ปั่นไปกลับบ้านกับจุดขึ้นรถสองแถว
ภาพจาก ไลน์กลุ่ม ค.น. รุ่น 15